Tekst ewangelii: Łk 12, 49-53

Jezus powiedział do swoich uczniów: “Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. Chrzest mam przyjąć, i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie podzielonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowe”.

Ogień miłości

Z rodziną jak dosyć złośliwe powiedzenie głosi najlepiej wychodzi się na zdjęciu… i to z boku. Słowa tej ewangelii o relacjach rodzinnych, międzypokoleniowych mówią. Pokazują rozłam między pokoleniami i przeciwstawienie jednych przeciw drugim. Nikt nie twierdzi, że jest cudnie! Budowanie relacji to trud, czasami bardzo wielki.

Jednym z elementów tegoż wysiłku jest ogień, a dokładnie to, co ten czyni. Wypala! Pan Jezus rzekł do swoich uczniów: Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. Jego przyjście zwiastuje ogień! Jest to ogień, który wypala. Nie chodzi o wypalanie łąk czy lasów. Chodzi bardziej o wypalanie złota, by została jego najczystsza formuła, bez domieszek. To właśnie cel wypalania więzi rodzinnych.

Św. Ignacy Loyola w Konstytucjach Towarzystwa Jezusowego kieruje do kandydata wstępującego (i tych, co już w zakonie są), że więzi krwi mają przeradzać się w więzi duchowe. I to nie tylko w zakonie, ale w każdej rodzinie. Tylko te budowane na Bogu mają szansę przetrwania, choć nie będą trwały na wieki.

Przyjęcie chrztu

Pan ogłasza, że ma przyjąć chrzest i jakież to musi być pragnienie skoro powiada o udręce. W chrzcie zmienia się to, co istotne – następuje niezatarta zmiana ontologiczna. Człek staje się dzieckiem Bożym i świątynią Bożą poprzez obmycie odradzające z grzechu pierworodnego.

Skoro zmiana tak istotna i tak dogłębna (niezatarta czyli nie do wymazania) to jest to wejście na inny poziom relacji z Bogiem, z samym sobą i między sobą. Jesteśmy ochrzczeni! Czy więc wymiar duchowy jest w nas gorący jak płonący ogień? Bo to ten ogień ma kształtować życie i postępowanie, myśli i decyzje, kroki i czyny nasze.

Nie ma co wyobrażać sobie Pana Jezusa zacierającego ręce z zadowolenia, że podpalił świat. On nie chce zniszczenia. On pragnie odrodzenia. W łasce chrztu świętego mamy szansę na to, by więzi międzyosobowe stawały się więziami miłości (duchowe), w których każdy jest bratem, siostrą i matką.

Podział(y) i rozłam(y)

W tym świetle przeczytajmy jeszcze raz oświadczenie Pana: Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Jakże to nie pasuje do wyobrażenia, które nosimy w sobie o Synu Bożym. No właśnie, wyobrażenia. A na czym mamy się oprzeć? Na wyobrażeniu czy na rzeczywistości? Nie wierzę w wyobrażenie Boga (to, co uważam jaki winien być), a w Boga żywego, prawdziwego i realnego. Ta wiara zawarta jest w Okruchu Chleba – kruchość, łamliwość i małość (nie małostkowość) Go charakteryzują. Bóg w Synu umiłował to, co małe, pokorne i proste. I to jest kierunek pokoju i… jednocześnie rozłamu. Czemu to jednocześnie?

Bo w sakramencie chrztu otrzymawszy Ducha Świętego zostaliśmy uzdolnieni do stanięcia po stronie Boga. W wielu wypadkach oznacza to nie mniej ni więcej jak podzielenie w jednym domu. Ciekawym, że nie ma tam po równo w owym podziale (Odtąd bowiem pięcioro będzie podzielonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu).

Oprócz podziału jest jeszcze stanięcie przeciw. Wiemy, że w mocy i łasce chrztu, który płonie w nas (można go przygasić) braćmi i siostrami jesteśmy – stajemy więc naprzeciw. Tutaj zaś ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowe. Te relacje wymagają ciągłej uwagi i oczyszczania.

o. Robert Więcek SJ

Jeśli chciałbyś otrzymywać bezpośrednio na skrzynkę mailową to przyślij prośbę na maila: robert.wiecek@jezuici.pl

_{Teksty do propagowania z zaznaczeniem Autora, ale nie w celach komercyjnych. Copyright © o. Robert Więcek SJ}