Stanę w Bożej obecności.
Wprowadzenie 1: spotykam kogoś na ulicy i przeprowadzam rozmowę – niby nikt, ale po czasie dowiaduję się, że to była ważna osobistość. Jeden z wielu spotkanych po drodze.
Wprowadzenie 2: prosić o łaskę wyboru Króla i Pana.
Na początek przeczytam tekst ewangelii: Mt 25,31–46
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie, pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: “Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźmijcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata. Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie;byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”. Wówczas zapytają sprawiedliwi: “Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?”. Król im odpowie: “Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: “Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście mnie”. Wówczas zapytają i ci: “Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?”. Wtedy odpowie im: “Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili”. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego”.
Czy ja chcę takiego Króla?
W tę uroczystość, która u swych źródeł ma Serce Boże, a więc Serce Króla warto się zastanowić co ja sobie wyobrażam o Chrystusie Królu? I wypowiedzieć. Ktoś wspaniały i jednocześnie daleki? Ktoś tak bliski – jak chleb – a jednocześnie nie wiadomo gdzie i skąd, bo tyle razy nie czuję Jego obecności.
Na dodatek liturgia słowa wprowadza trochę zamieszania, bo podaje dobrego Pasterza. Jak to? Król i pasterz? Jak to połączyć? Wszak pasterz to ten, co po górach chodzi godzinami, nieładnie pachnie, jest małomówny, a nawet czasami taki gbur. Lepiej do niego nie podchodzić, bo żyje swoim życiem. Trochę łagodzi te spostrzeżenia to, czego się nauczyliśmy na pamięć, a o czym prorok Ezechiel opowiada (Ez 34,11–12.15–17) czy psalm 23 wychwala.
Jednakże postaw(my) sobie pytanie: czy ja chcę takiego Króla? Bo to kwestia wyboru. Wyboru związanego z określonymi konsekwencjami, które podejmuję i ponoszę. Nie ma wyboru bez odpowiedzialności.
Taki Król
Powracając do tekstów biblijnych jakże miłym w słuchaniu jest ten z proroka, a opowiadający o trosce pasterza o swoje owce. On wszystko widzi. On się pochyla nad każdą sytuacją, w której owca się znalazła. Owca zaś mając taką opiekę tak naprawdę wie, że niczego jej nie brakuje, bo Pasterz wie, czego jej potrzeba i daje to jej w odpowiednim czasie i stopniu.
Jakież to sytuacje? Mamy zagubienie, rozproszenie, zabłąkanie (czasami graniczące z obłąkaniem), poranienie, choroby. Wypisz wymaluj tu i teraz. Jednakże nie zapominajmy, że mamy też tłustą i mocną, leżenie na zielonych pastwiskach, prowadzenie nad wody, orzeźwienie. Jest zastawiony stół. Jest szczególny gest namaszczenia głowy olejkiem. Jest i towarzystwo doborowe w drodze do domu Pana. I znajdzie się także prowadzenie właściwymi drogami. Czy ten wymiar tylko w sferze wyobraźni?
Dobrze – Król – tylko w którym wydaniu? Tych pierwszych sytuacji czy tych, które się wydają być tylko na papierze. A jakiego wybrałem? Bo jakiego wybrałem to za takim pójdę. Ciągle podważając Jego troskę w końcu nie będą jej widział. To, co najistotniejsze to to, czy ja chcę być owcą, owcą, która idzie za głosem Dobrego Pasterza, bo Go słucha. Czy pozwalam się odnaleźć? I sprowadzić na właściwą drogę? Czy też wiem wszystko lepiej?
Ewangelia naszych czasów
Ewangelia, którą dziś czytaliśmy jest taka na nasze czasy. Bo mówi o miłosierdziu, a dziś to taki modny temat. Kiedy ją czytamy kontemplując Króla, wpatrując się w Jego Serce to czyż nie czujemy zgrzytu? Przecież ona jest o sądzie i to strasznym! Przecież ona takie trudne rzeczy powiada. Zachwycamy się tymi sytuacjami? Głód, pragnienie, nagość, choroby, więzienie, tułaczka.
Zauważmy, że są dwa razy powtórzone te same, bo są możliwe dwa podejścia: cokolwiek uczyniliście lub też cokolwiek nie uczyniliście. Wasze tak niech będzie tak, nie nie – powie w innym miejscu ewangelii Pan Jezus. Nasz Król, a częściej należałoby dodawać inny zaimek dzierżawczy, a mianowicie mój Król, który ma przeradzać się w swój, swojski, a co ujął pięknie i prosto św. Paweł: teraz już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus (Ga 2,20).
I o to chodzi… jakiego króla obiorę takie będę miał królowanie! Jakiego będę naśladował takie będzie moje codzienne życie. Czyż nie wiadomo jakie walki prowadzić trzeba? Odrzućmy z głowy myślenie Don Kichota i nie kruszmy pik o mury, bo po co? Rozglądnijmy się jak rozgląda się Król, Dobry Pasterz. Chleba ci u nas dostatek, wody też nie brakuje. A tyle poranionych, zagubionych, smutnych, głodnych i spragnionych owiec. Pasterza potrzebują. Króla potrzebują. Nie w perspektywie sądu, który i tak nadejdzie, a w perspektywie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźmijcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata.
o. Robert Więcek SJ
Jeśli chciałbyś otrzymywać bezpośrednio na skrzynkę mailową to przyślij prośbę na maila: robert.wiecek@jezuici.pl
Teksty do propagowania z zaznaczeniem Autora, ale nie w celach komercyjnych. Copyright © o. Robert Więcek SJ