Tekst ewangelii: Mt 11,25-27
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.
Asyryjczyk – mądrość po ludzku
Prorok objawia styl Asyryjczyka (Iz 10,5-7.13-16), którego charakteryzuje przede wszystkim egoizm, który zamyka serce i umysł człowieka na Boga. Pan potrafi ze zła wyprowadzić dobro i o takim zamiarze opowiada Izajasz. Nazywa więc Asyryjczyka rózgą gniewu i biczem w mocy zapalczywości! Taki posłany jest, by naród bezbożny nawrócił się, nie by został zniszczony.
Tutaj rozmijamy się z Bogiem. Chcemy by moje było na wierzchu. Mniemamy po swojemu i rozumie nasze serce po swojemu. Najwyższy ma plan zbawienia, a Asyryjczyk w swoim umyśle plan zniszczenia i wycięcia w pień narodów bez liku. Tenże objawia wspomniany wyżej egoizm: siła mojej ręki, własny spryt. Gdy się wejdzie w ten okrutny wir to w końcu wydaje się człowiekowi, że jest bezkarny, że wszystko mu wolno, że nie ma kto by zatrzepotał skrzydłem, nikt nie otworzył dzioba, nikt nie pisnął. Pycha tego żywota.
Tyle z tym, że jest to nadmuchany balon. Pod jego świetnym wyglądem rozpali się gorączka, jakby zapłonął ogień. Dlatego obyśmy wsłuchali się uważnie w pytania retoryczne stawiane przez Izajasza: Czy się pyszni siekiera wobec drwala? Czy się wynosi piła ponad traczę? Jak gdyby bicz chciał wywijać tym, który go unosi, i jak gdyby pręt chciał podnosić tego, który nie jest z drewna.
Pan Jezus – mądrość Boża
Przeciwstawieniem jest Syn Boży. Objawia nam styl Boży. Nie ma w Nim skoncentrowania na sobie i na swoim. To, co mówię to nie Ja mówię, ale słyszałem od Ojca… to, co czynię to nauczyłem się u Ojca czyniącego. Na krzyżu, gdzie dopełnia się dzieło zbawienia, gdzie wypełnia się misja Syna, który został posłany, by nas wszystkich wybawić, w chwili agonii tuż przed wydaniem ostatniego tchnienia pada wyznanie: wykonało się. Nie mówi Ja wykonałem.
Naprzeciw świetnego wyglądu Asyryjczyka mamy Tego, który tak nieludzko został oszpecony, że wielu osłupiało na Jego widok (por. Iz 52,14). Syn poznał i wszedł w plan miłości Ojca. Nic swojego. Nie dodawał. Nie ujmował. Tylko dzielił się, by mnożyć. Słowo Odwieczne stało się ciałem i nie bało się nazywać rzeczy po imieniu – i te dobre i te złe.
Syn Boży wskazuje, że bez pokory nie ma mądrości, bez odrzucenia egoizmu (zbytniego skoncentrowania się na sobie i na swoim) głupcami jesteśmy zadufanymi, a więc ślepymi i głuchymi. Być może mędrcami w oczach świata… być może… Czy nie usłyszy Ten, który ucho wszczepił, Ten, który stworzył oko, nie zobaczy? (Ps 94)
Przyjąć ostatnie tchnienie
Tak oto prorok rozpoczyna pieśń o Słudze Jahwe: Oto się powiedzie mojemu Słudze, wybije się, wywyższy i wyrośnie bardzo (Iz 52,13). Zaczyna się nieźle, wręcz cudnie. Logika ziemska tańczy z radości. Oto będę bogaty, mądry, znany… a dobrze pamiętamy, że potem opis powala na ziemię. Nie znosimy takiego Boga! Nie godzimy się z Jego logiką.
W tym kluczu włączmy się w modlitwę Syna. Otóż bez relacji z Ojcem nie jesteśmy w stanie poznać Jego woli, Jego planu i rozbijamy się jak statki na rafach (będąc już tak blisko brzegu!). Syn uczy nas pokory, byśmy stali się prostaczkami. Nie mylmy tego z prostakami. Modlitwa uwielbienia ukazuje serce, które bije dla Boga i w tym tętnie bije dla siebie – dopiero wtedy naprawdę bije dla siebie. Utrzymuje nas przy życiu Boże tchnienie. To ostatnie tchnienie, które wydał Syn na krzyżu zbawiając każdego.
Na ile poznaję i żyję stylem Syna, na ile mam udział w mądrości Syna , a co za tym idzie w Jego prostocie i pokorze, na tyle Ojciec ma we mnie upodobanie. Syn wszystko otrzymał od Ojca i przekazuje to dalej. Dzieli, by mnożyć. Objawia, byśmy widzieli i wiedzieli.
o. Robert Więcek SJ
Jeśli chciałbyś otrzymywać bezpośrednio na skrzynkę mailową to przyślij prośbę na maila: robert.wiecek@jezuici.pl
Teksty do propagowania z zaznaczeniem Autora, ale nie w celach komercyjnych. Copyright © o. Robert Więcek SJ