Tekst ewangelii: Łk 1,26-38
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.
Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Boże? Tu jestem. Nie bawię się w chowanego! Zawsze jestem przy tobie, człowieku, aż do skończenia świata, przez wszystkie dni…
Gdzie jesteś człowieku? Hm… cóż odpowiem? Ona odpowiedziała: Jestem tu i teraz. W Nazarecie. Na Twoje wołanie.
Gdzie jesteś Kościele? Gdzie jesteś Polsko? Gdzie jesteś… małżeństwo, rodzino? To jest niesamowicie konkretne pytanie.
W którym miejscu drogi się znajdujesz? Czyżby na zakręcie? Bo na nim niewiele widać, a zapowiada gruntowne zmiany. Czyż nie takiego zakrętu doświadczyła Maryja w nazaretańskiej ciszy spotkania?
Co by to było?
Odpowiedź na to pytanie jest bardzo ważna. Od niej zależy poczęcie Słowa Odwiecznego. Ona ustawia relację człowieka do Boga. Ukazuje co tak naprawdę jest we mnie i w mym patrzeniu na Niego. On zawsze odpowiada. Nawet jeśli uważam, że nie słyszę.
Przestrzenią tego dialogu jest Nazaret. To szczególne miejsce w historii ludzkości i wszechświata. I jednocześnie w mojej historii. Co by to było, gdyby Nazaretu nie było? Oj… nie wiadomo co by to było. Wiadomo, że Bóg poradziłby sobie. Jednakże Ojciec szukał Matki dla swojego Syna. I znalazł! I to jaką Matkę!
Pełną łaski! Pełną Pana! Ucieleśnienie obietnicy, że gdyby matka zapomniała o dziecku swego łona to Bóg nigdy nie zapomina o swoich dzieciach. Ta łaska przyjmowana sprawia, że wiem nie tylko gdzie jestem, ale przede wszystkim kim jestem. Zauważmy szczegółowy opis Maryi, jej pochodzenia, jej życia. Wyraża się to w Dziewicy było na imię Maryja.
Odnaleziona z odpowiedzią
W Jej przypadku to nie są poszukiwania gdzieś po krzakach. Ona wyczekuje. Tam, gdzie żyje. Mając swoje nadzieje nie spodziewa się. Nie uzależnia spotkania z Bogiem od spełnienia swych zamiarów. Jest odnaleziona. Rzekłbym ta najdrogocenniejsza perła, ten największy skarb. Ojciec oddaje wszystko, by go mieć. Daje Jej swojego Syna Jednorodzonego.
Człowieku, znalazłeś łaskę u Boga! Ojciec daje ci Syna! Nigdy jej nie zabraknie. Rozważaj w sercu. Zadziwiaj się. Pytaj. Nie lękaj się posłańca Bożego, co więcej nie lękaj się Syna. Znajdź to imię Jezus, w którym jest zbawienie. Odkryj, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Otwórz się na Ducha Świętego, by zstąpił na ciebie i by moc Najwyższego osłoniła cię.
I poczniesz Syna Bożego w twym życiu, w twojej codzienności, w Nazarecie. Bo tylko tu i teraz może się to dokonać. I zobaczysz Jego działanie, pójdziesz na drogę i w drogę, aby napotykać Elżbiety Bożego dotyku. Cóż odpowiem? Maryja rzekła: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Odszedł od Niej anioł, bo miała już Syna w swym niepokalanym Sercu i łonie.
o. Robert Więcek SJ
Jeśli chciałbyś otrzymywać bezpośrednio na skrzynkę mailową to przyślij prośbę na maila: robert.wiecek@jezuici.pl
Teksty do propagowania z zaznaczeniem Autora, ale nie w celach komercyjnych. Copyright © o. Robert Więcek SJ