|
|
poprzednie:
 Boże Ciało
30 maja, 2018
 Dzień Matki
24 maja, 2018
Minutka na Wigilię Paschalną
30 marca, 2018
Minutka na Wielką Sobotę
30 marca, 2018
Minutka na Wielki Piątek
29 marca, 2018
Minutka na Wielki Czwartek
28 marca, 2018
Minutka na Wielką Środę
27 marca, 2018
Minutka na Wielki Wtorek
26 marca, 2018
Minutka na Wielki Poniedziałek
25 marca, 2018
Rekolekcje wielkopostne 2018-4
07 marca, 2018
Rekolekcje wielkopostne 2018-3
06 marca, 2018
Rekolekcje wielkopostne 2018-2
05 marca, 2018
Rekolekcje wielkopostne 2018-1
04 marca, 2018
Homilia z wielkopostnego skupienia dla mężczyzn - Gliwice 3 marca 2018
04 marca, 2018
Na Ofiarowanie Pańskie
02 lutego, 2018
Smak prostoty...
25 grudnia, 2017
Boże Narodzenia - życzenia
24 grudnia, 2017
Stajemy się tym, na co patrzymy...
16 listopada, 2017
Msza za Ojczyznę - 11 listopada 2017 Gliwice
11 listopada, 2017
Na uroczystość Wszystkich Świętych
01 listopada, 2017
|
|
Prosty i piękny komentarz św. Ireneusza do Mk 8,22-28
15 lutego, 2017
|
|
|
|
Jezus przywrócił wzrok niewidomemu nie słowem, ale przez działanie. Uczynił tak nie na próżno i nie przypadkiem. Chciał w ten sposób pokazać Rękę Bożą, tę samą, która od początku kształtowała człowieka. Toteż kiedy Go uczniowie zapytali, z jakiego powodu urodził się niewidomym, odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice, lecz aby w nim objawiły się dzieła Boże. Otóż owe dzieła Boże to ukształtowanie człowieka, o którym powiada Pismo: I wziął Bóg gliny z ziemi i ukształtował człowieka. Właśnie dlatego Pan splunął na ziemię i uczynił glinę i nałożył ją na oczy niewidomemu. Odwołując się do pierwszego stworzenia człowieka, pokazuje wszystkim, którzy potrafią to zrozumieć, tę Rękę Bożą, która ukształtowała człowieka z gliny. Ten sam Rzemieślnik, który dozwala kształtować się płodowi w łonie matki, dopełnia swojego dzieła na oczach wszystkich: aby objawiły się dzieła Boże. Ta sama Ręka Boża, która ukształtowała nas na początku i kształtuje człowieka w łonie matki, w tych czasach ostatecznych szuka nas zagubionych, odnajduje swoją zagubioną owieczkę, bierze ją na ramiona i ku radości współtowarzyszy przywraca wspólnocie, w której króluje na wieki.
(św. Ireneusz)
powrót
|
|
|
Duchowość
ignacjańska