Tekst ewangelii: Mt 26,14-25
Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam. A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia? On odrzekł: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu . A gdy jedli, rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi. Bardzo tym zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: Chyba nie ja, Panie? On zaś odpowiedział: Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, rzekł: Czy nie ja, Rabbi? Odpowiedział mu: Tak jest, ty.
Chcę urządzić…
Pan Jezus przygotowuje wszystko! W takim kontekście, w jakim się znajduje, korzystając z dostępnych środków, miejsc, znajomości (nie po znajomości). Bóg nie chce nas urządzić (bo określenie to niesie w sobie negatywne konotacje). Chce urządzić dla nas ucztę.
Trudne to wydarzenie, bo trzeba tyle ogarnąć… ważne, by nie zakręcić się wokół rozmaitych spraw zatracając istotę. By sprzątanie czy gotowanie nie przysłoniło spotkania przy stole. Zmęczenie wynikające ze zbyt intensywnych przygotowań może zaszkodzić samym uroczystościom.
Syn Boży w Wieczerniku wskazuje nam obraz Abrahama, który idzie na górę złożyć ofiarę ze swego syna Izaaka. Wszystko mamy (ołtarz, drewno), a gdzie ofiara. Bóg nie chce ofiar z ludzi, nie chce naszego zapracowania się na śmierć w składaniu ofiar. Chce serca. Abraham dał Mu serce wierne. Ojciec dał Serce Syna i… nie powstrzymał ręki złego, by nie ugodziła tegoż Syna.
Nieoczekiwane
Przygotowania tak często są drobiazgowe i przemyślane, a… efekt końcowy niekoniecznie musi być taki, jak zaplanowaliśmy. Na ślubach dziś każdy ma swoje miejsce – misternie przemyślane, by nikt nikomu nie nadepnął na odcisk, by ten z tamtą się nie spotkał itp.
Jednakże są wydarzenia nieoczekiwane. Zebrali się na przeżywaniu największego święta, a tu… trzasnęło jak piorun z jasnego nieba – jeden z was Mnie zdradzi. I co? Przygotowania na nic? Nie. Była pascha. Dopełnili wszystkiego. A przecież każdy z Dwunastu zanurzał rękę w misie.
Judasz Iskariota sprzedał Mistrza. Transakcja handlowa z elementami zdrady – przejścia na stronę wroga a może także odkrycia tego, co naprawdę w nim pracowało i to nie od wczoraj. Ile takich nieoczekiwanych sytuacji mamy? Dotykają nas do głębi. Zdrady, które są jak pług rozrywający ziemię w czasie orki. Sprzedanie kogoś za nic, bo przecież nie ma ceny za człowieka. To wszystko mówi o skoncentrowaniu się na sobie, które oślepia i widzieć nie pozwala.
Tak, ty…
Znana jest opowieść o mężczyźnie, który przychodzi do ukochanej kobiety i puka do drzwi. Pada pytanie: „Kto tam?” Mężczyzna odpowiada: „Ja”. Zostaje odesłany. Dopiero za którymś razem zmienia się odpowiedź na: „Ty” i drzwi stają otworem.
Judasz usłyszał ty. Nie pojął i nie przyjął kolejnej szansy, okazji. Rozgrywa się dramat człowieka, który ma możliwość wejścia w relację, a odwraca się od niej. Potrzebuje Drugiego, a wybiera samotność. Co to musi się dziać w sercu, by tak postąpić?
Bóg widzi i wie. Pozwala, by każdy z nas zanurzał rękę w misie razem z Nim. Przyjmuje też zdrady. Wie o transakcjach serca, które ni chluby ni korzyści na wieczność nie przynoszą. Wprost odpowiada i… wypełnia wolę Ojca – Syn będzie wydany, zostanie zabity i… trzeciego dnia zmartwychwstanie.
o. Robert Więcek SJ
Jeśli chciałbyś otrzymywać bezpośrednio na skrzynkę mailową to przyślij prośbę na maila: robert.wiecek@jezuici.pl
Teksty do propagowania z zaznaczeniem Autora, ale nie w celach komercyjnych. Copyright © o. Robert Więcek SJ