Tekst ewangelii: Łk 13, 18-21
Jezus mówił: “Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki podniebne zagnieździły się na jego gałęziach”. I mówił dalej: “Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło”.
Nie jakieś, nie byle jakie
Nie jakieś czy byle jakie ziarnko. Nie pierwsze z brzegu. Trzeba się znać. Bo choć najmniejsze to jednak rozpoznawalne. Rolnik wie jakie ziarno chce posiać na danym kawałku ziemi. Czy dla chrześcijanina jest jeszcze oczywistym, że chodzi o ziarno Bożego słowa? I to nie tylko wiedza teoretyczna. Bo na egzaminie wiele rzeczy można dobrze zaznaczyć nie mając o nich zbyt wielkiego pojęcia.
Druga sprawa, którą należy poruszyć to treść, a może bardziej zawartość tegoż ziarnka. Każde ma w sobie własną historię. W jaką historię wchodzę? Jakiej historii pozwalam, by zawitała w mym domu? Dlatego wyżej mówiliśmy, że gra olbrzymią rolę to jakie lub też czyje to jest ziarenko. Jeśli bowiem sieje byle jakie ziarno w mym ogrodzie to jakichże plonów mogę się spodziewać? Zło też może wybujać i wyrosnąć – jak ciernie i zagłuszyć, a dokładnie zadusić dobre ziarenko.
Tak więc z ziarenka wyrośnie wielkie drzewo. Czy będzie to dom dla mnie i innych? Czy też samotna wieża, pusta, smutna i ponura? Czy ptaki podniebne, które oznaczają się dosyć dużą płochliwością nie będą się bały przysiąść na gałęziach tegoż drzewa i założyć tam gniazdo? Przecież wiemy dobrze, że ptaki nie byle gdzie zakładają swe gniazda.
Dbałość o szczegóły
Zaczyn to inna specjalność królestwa Bożego. Nie trzeba zbyt wiele. Jest określona miara. Za mało i za dużo wyznaczają skrajności. Na oparach daleko się nie zajedzie. Głodny nie skończy wędrówki.
Zaczyn to dbałość o szczegóły, bez których nie uda się wielu spraw dokończyć. Przecież nawet gdyby były nie trzy, a trzysta miar mąki i nie włożylibyśmy zaczynu to nic by się nie zakwasiło i chleba by nie było! Mogę sobie patrzeć na wory pełne mąki i umrzeć z głodu…
Kobieta dobrze wie ile wziąć zaczynu i jak go wymieszać z mąką. To w jakiś sposób wysysa się z mlekiem matki. Wydaje się to wręcz automatyczne, jednakże takowym nie jest. Szczegóły są ważne, bo mają podkreślać istotę. I z reguły to szczegóły zdradzają o wiele więcej niż przyglądanie się całości.
Bierz… bierzcie…
Słyszymy w tej ewangelii o królestwie Bożym jeden z najpiękniejszych czasowników, a mianowicie brać. Nie sposób nie przypomnieć tych słów, które wypowiedział Pan Jezus w Wieczerniku: Bierzcie i jedzcie… bierzcie i pijcie… – zaprosił do sycenia się, nie do objadania. Gospodarz wziął ziarnko gorczycy i posiał. Kobieta wzięła zaczyn i włożyła do mąki. I jakie wspaniałości z tego wyszły? Bo to było dobre ziarno. Bo to był ten właściwy zaczyn. I jeszcze odpowiednia ilość. A niewiele potrzeba.
Tak więc niech dotrze do głębi naszych serc, że ponosimy odpowiedzialność za to, co bierzemy i wkładamy w nasze życie. Budujemy czy rujnujemy królestwo Boże w nas i wokół nas? Sprawiamy, że dom staje się przestrzenią przyjaźni Bożej. Żyjemy tak, że chleb jest na stole i każdy może podejść i ułamać kawałek, by się posilić? Nie da się oszukać serca.
Co włożysz w nie to zaowocuje… i raczej nie będzie mowy o tym, że ja nie wiedziałem. Bo jak nie wiesz to się dowiedz, a jeśli wiedza powie ci, że nie warto tego siać to odrzuć. Że z tego chleba nie będzie to nie rób. Bo podjęta odpowiedzialność (czasownik brać rozbrzmiewa) zobowiązuje. Niepodjęta też działa i to poza naszą świadomością. Królestwo Boże to sprawa świadomego i mądrego życia, tego codziennego, w szczegółach zawartego, w odpowiedniej mierze podejmowanego.
o. Robert Więcek SJ
Jeśli chciałbyś otrzymywać bezpośrednio na skrzynkę mailową to przyślij prośbę na maila: robert.wiecek@jezuici.pl
Teksty do propagowania z zaznaczeniem Autora, ale nie w celach komercyjnych. Copyright © o. Robert Więcek SJ