Złączeni spojrzeniem – wielkanocne pięciominutówki na piątek 19 maja 2023

Tekst ewangelii: J 16, 20-23a

Jezus powiedział do swoich uczniów: “Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat. Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać”.


Znowu was zobaczę


Powoli niech przedziera się przez gąszcze naszych historii, myśli, emocji to stwierdzenie Pana Jezusa: Znowu jednak was zobaczę. To nie my Go, a On nas zobaczy. Nikt nie zna dnia Jego powtórnego przyjścia, tylko Ojciec. Syn przyjdzie, by nas zobaczyć! To takie spotkanie po latach w świadomości, że miało się stały kontakt. Podobne, choć niewspółmierne do rzeczywistości, do przyjaźni, bo przyjaciele kiedy spotykają się po latach to zdaje się, że ostatni raz widzieli się wczoraj.

Oby płynęła w nas modlitwa: zobacz nas, Panie! Spójrz na nas! Albowiem to spojrzenie i z całą mocą takie spojrzenie przenosi „góry” wszelkiego rodzaju i wszelakiej wysokości. Gdy ono zostaje przyjęte wtedy człek zostawia wszystko (zobacz przykład Lewiego, kiedy to Pan spojrzał na niego z miłością…) i rozraduje się serce.

A radości tej nikt nam nie zdoła odebrać. Ona płynie z Obecności. Trwając w Bogu w takiej pełni o nic Go nie będziemy pytać, bo… bo nie trzeba będzie, bo On jest odpowiedzią. Nawet jeśli nic nie rozumiemy i ze strachu ledwo żyjemy.


Doświadczenie Paschy


Nie skrawki i nie ochłapy tego spojrzenia doświadczamy w czasie ziemskiej wędrówki. Zaproszeni do pełni, która zostanie nam dana przy owym ostatecznym spotkaniu (w trybie indywidualnym śmierć, we wspólnotowym zaś paruzja) dzień po dniu zmierzamy do domu.

W drodze przeplata się radość i smutek. Jedni płaczą i zawodzą, a inni się weselą. Przysłowie powiada, że ten się śmieje, kto się śmieje ostatni. Nie którego na wierzch wyszło, a który znalazł się w niebie. Przecież przeżycie Paschy – tej Pańskiej i tej osobistej, ale i rodzinnej czy społecznej czy wręcz Kościoła – wzbudza ból rozrywający serce i smutek. Niełatwo jest towarzyszyć w umieraniu i samej śmierci. W tym kluczu można rozważyć Ostatnią Wieczerzę i zachowania Apostołów.

Świat się weseli choć jest to wesołkowatość bardziej – wystrzał kapiszonu uważany za porządną salwę armatnią. Myśli, że w nurtach przyjemności i egoizmu z jednoczesnym tumiwisizmem znalazł pełnię szczęścia. Jest to chodzenie po trzęsawiskach, a tam gdy omsknie się stopa to już nie ma czego szukać, a pod ich powierzchnię to tylko nieboszczyki wchodzą.


Zrodzeni w owej godzinie


Obraz kobiety, która rodzi i narodzin człowieka na świat odnosi się do każdego z nas. Rodzimy się w bólu. Piękno tworzy się w bólu. Ale to piękno, jak napisał Dostojewski, zbawi świat! Bóg jest piękny! W swej okazałości i prostocie jednocześnie. Podjął ten ból rodzenia. Narodził się z Niewiasty kiedy nadeszła pełnia czasu.

Gdy przychodzi moja godzina, godzina przejścia z tego świata do Boga to doznaje człek smutku. Mieszanina lęku, niepewności i radości. Bo nigdy nic nie wiadomo. Ratuje nas z szatańskiego podszeptu, który idzie w dwóch kierunkach: Bóg się nie interesuje i nie osiągniesz zbawienia, spojrzenie Pana, od którego wszystko się zaczęło i na którym wszystko się skończy.

Kiedy kobieta zobaczy nowonarodzone dziecko złożone na jej łonie to już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat. Z łona Bożego wyszliśmy i Bóg spogląda na nas z radością i to jaką radością. To jest mój syn, to jest moja córka. Umiłowany. Umiłowana. Tęsknimy za tym i pragniemy tego. Dopóki nie spełni się całkowicie to doznajemy smutku. Jednakże nie on zwycięży.


o. Robert Więcek SJ


Jeśli chciałbyś otrzymywać bezpośrednio na skrzynkę mailową to przyślij prośbę na maila: robert.wiecek@jezuici.pl


Teksty do propagowania z zaznaczeniem Autora, ale nie w celach komercyjnych. Copyright © o. Robert Więcek SJ