Przemienienie Pańskie

odkryta twarz

tajemnica jak welon

czy to Oblicze

może kłamać

tak otwarta

że niepojęta

„nie znam”

TEGO człowieka

ujrzeć to fragment

usłyszeć – „to Syn umiłowany” –

to szum wiatru

przed TYM Obliczem

bełkot się wydobywa

z gardła ściśniętego trwogą

„nie znam Go”

czasu biegu trzeba

by spojrzenia spotkały się

by słowa zakiełkowały

by do serca sięgnęła

najbielsza biel

10.03.2009

o. Robert Więcek SJ