|
|
Tekst ewangelii: Łk 9,22-25
Jezus powiedział do swoich uczniów: Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie. Potem mówił do wszystkich: Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?
Straty i korzyści
Czy ze strat są korzyści? Tak postawione pytanie wielu stawia w wielkim zdumieniu. Jednak, gdybyśmy z prostotą zatrzymali się i spoglądnęli na niektóre wydarzenia z naszego życia (osobistego, rodzinnego czy społecznego – tego, o szerszym zakresie oddziaływania) to zapewne każdy odkryłby, że zaiste to, co było po ludzku stratą czy przegraną przyniosło korzyści.
Przykłady ewangeliczne są proste, znane, wręcz za bardzo znane, ale warto je przytoczyć, by dotarła do naszej świadomości ta prawda. Dla przykładu ziarno, które wrzucone w ziemię obumiera czyli ponosi stratę, a przynosi plon obfity; winnica by zdrowe jagody przyniosła musi być uprawiana w pocie czoła; kobieta rodząca, która cierpi, jednak mając dziecko w ramionach nie pamięta o bólu.
Ciągle więc trzeba nam się uczyć matematyki. Z jednym „ale”, a mianowicie niekoniecznie matematyki ludzkiej. Ta bowiem jest bezlitosna. Minus na koncie to jest minus na koncie i nie da się tego obejść. W Bożej matematyce „minus” z całą mocą prowadzić może do „plus”. Co więcej jeśli nie będzie tegoż „minusa” to „plus” nie ukaże się w całej pełni.
Minus i plus Chrystusa
Czymże jak nie minusem była dla uczniów zapowiedź Jezusa Chrystusa o Jego cierpieniu, męce, śmierci i zmartwychwstaniu? Oczywiście ból, odrzucenie i zabicie rozważamy w kategoriach braku. Czy jednak rozważamy nadzieję zmartwychwstania? Matematyka trzyma się zer i słupków. Nadzieja zaś patrzy o wiele dalej, spogląda ponad nie negując tego, co tu i teraz.
Przecież już w tej zapowiedzi mamy plus z minusa, korzyść ze straty. Tak więc są straty pozorne, do których należy podchodzić z uwagą i bez paniki. Z upadku można się podnieść (podnosić) lub pozostać na ziemi. Znane jest przecież powiedzenie co nas nie zabije to nas wzmocni.
To dobry czas, by w świetle zapowiedzi Pana Jezusa i Jego oczyma spojrzeć na swoje życie, na wydarzenia, które były po ludzku stratą-upadkiem-minusem. I to spojrzeć z perspektywy czasu. Jeśli bowiem zbyt blisko czy zbyt daleko jest punkt patrzenia to nic sensownego nie zobaczymy. Nie mamy ani banalizować ani dramatyzować. Oczy wiary to oczy równowagi i rozwagi.
Nie tracę, a zachowuję
W tym samym kluczu warto rozważyć słowa, które Pan Jezus kieruje do wszystkich. Słowa o naśladowaniu Jego dróg. Słowa, gdy się ich słucha odstraszające, zniechęcające. Albowiem kto idzie za Jezusem ten ponosi straty! I to duże straty! Rodzi się tylko pytanie czy niepowetowane? Straty w pójściu za Panem Jezusem nie są wetowane. Tak naprawdę uczeń Pana nie ogląda się na rzekome, pozorne straty.
Główną myślą, która przyświeca naśladowcy Jezusa Chrystusa jest pragnienie bycia blisko Pana. Wtedy nie ma przeszkód, a trudności są podejmowane nie ze względu na nie same, ale ze względu na pragnienie, by jeszcze mocniej, lepiej i pełniej poznać Syna Bożego. Jakże inaczej jeśli nie w drodze krzyża, którą On sam podjął? Jakże inaczej jeśli nie w dynamice wcielenia, które mówi o wejściu na całość w ziemską wędrówkę?
Tylko Ten, który daje życie może je zachować w nas! Nie ma innej opcji. Tak więc jeśli nawet naśladowanie Jezusa Chrystusa miałoby się skończyć utratą życia to nie jest to strata. Tylko On ma moc zachować me życie i to nie na ziemi, ale w niebie, na wieki. W tym świetle niech padną słowa ostatniego zdania Pana: Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie? Jaka korzyść a jaka szkoda?!
o. Robert Więcek SJ
Jeśli chciałbyś otrzymywać "pięciominutówki" bezpośrednio na adres mailowy wystarczy napisać prośbę na adres: robert.wiecek@jezuici.pl powrót
|
|
Duchowość
ignacjańska
