|
|
Tekst ewangelii: Mt 11,20-24
Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się dokonało, że się nie nawróciły. Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły. Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, zostałaby aż do dnia dzisiejszego. Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie.
Uzasadnione wyrzuty
Wyrzuty całkiem uzasadnione! Skoro bowiem najwięcej Jego cudów się tam dokonało... myślę o Kościele i wierzących w Chrystusa! Ilu tak naprawdę jest niedowiarkami czy wręcz niewierzącymi w jego łonie? Przecież w Kościele jesteśmy obsypywani wprost darami łaski. Tu także zawiera się wspólnota życia.
Przecież dobrze wiemy, iż nasz Pan troszczy się o swoje dzieci, że nie żałuje, że nie oszczędza, że jest wręcz rozrzutny w swej nieskończonej i bezwarunkowej miłości. Krótko rzecz ujmując jesteśmy otoczeni cudami (czy nie świadczy to o tym, że cudni jesteśmy?).
Z reguły mówi się, że wierzący do wiary nie potrzebuje cudów. Myślę, że jednym z powodów tego jest fakt, że sam jest cudem, chodzącym cudem. Tylko czy z tego zdajemy sobie sprawę? Czy raczej podobni jesteśmy do Korozain, Betsaidy i Kafarnaum. Chyba, że po drodze nam bardziej z Tyrem i Sydonem lub Sodomą. Niekoniecznie w kategoriach tego samego, ale choćby nawet w tym, że od razu widzimy grzech, a tak trudno zobaczyć nam dobro – cud.
Wspólne cechy
Jest kilka wspólnych cech dla wspomnianych wspólnot. Pierwszą jest pycha tego żywota. Największy wróg człowieka. Pycha, która nadmucha człowieka (jak się to robi z balonem), a potem albo przekłuwa albo puszcza, by ten porywany wiatrem krążył po omacku i bez celu.
Zapewne była też sława, która jest odmianą pychy: sława wybrania przypisywanego sobie, swoim zasługom czy pochodzeniu. Coś w rodzaju jestem lepszy i to w porównywaniu się z innymi. Czyż te miasta nie wywyższały się, że Jezus u nich przebywa? Być może mieszkańcy nosili wysoko głowę i pogardzali innymi.
Trzecia cecha wiąże się z prawdą. Myśleli mieszkańcy Korozain, Betsaidy i Kafarnaum, że są święci, a dokładnie, że wystarczy obecność Pana Jezusa, która wszystko załatwi. Słuchali, ale nie słyszeli. Zachwycali się, cmokali z podziwu, ale nie przyjęli ni jednego słowa. Być może w sercu pytali: skądże On to ma? I powątpiewali o Nim, jak to czynili mieszkańcy Nazaretu. Skoro nie potrzebowali nawrócenia to nauczanie Mistrza odbijało się od nich jak grochem o ścianę.
Zostać poruszonym!
Zaiste poruszające są słowa konkluzji, szczególnie w kontekście ludu wybranego: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam. (…) Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie. Mogli się obrazić, że święty lud porównany jest do pogan najgorszego rodzaju. I jeszcze zapewnienie, że im będzie lżej niż „wybrańcom”.
W innym miejscu ewangelii słyszymy: Komu wiele dano od tego więcej będzie się wymagać! Każdy otrzymuje tyle ile unieść zdoła. Nie trzeba wkładać sobie za dużo na ramiona. Widzieć i cieszyć się tym, co tu i teraz. Cud za cudem. I sycić się nimi. Ileż tego jest?! Dziwić się nie przestanę... winno brzmieć motto mego żywota.
Jeśli pojawia się lęk w mym sercu z powodu tej ewangelii, to warto zapytać się o dlaczego. Czyżbym nie widział wielkich dzieł Bożych? A może poszły mi w pięty ostre stwierdzenia Pana? Kto wie gdzie nutka pychy czy poszukiwanej sławy się pojawiła? Niech ewangelia będzie zachętą do pogłębienia spojrzenia Jezusa. Obyśmy widzieli cuda i uwierzyli w Jezusa Chrystusa i Jezusowi Chrystusowi.
o. Robert Więcek SJ
Jeśli chciałbyś otrzymywać "pięciominutówki" bezpośrednio na adres mailowy wystarczy napisać prośbę na adres: robert.wiecek@jezuici.plpowrót
|
|
Duchowość
ignacjańska
