|
|
Tekst ewangelii: Mt 19,16-22
Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i zapytał: Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? Odpowiedział mu: Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania. Zapytał Go: Które? Jezus odpowiedział: Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego! Odrzekł Mu młodzieniec: Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje? Jezus mu odpowiedział: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną! Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.
Życie wieczne i codzienność
Pytamy i za bardzo nie chcemy usłyszeć odpowiedzi... trochę to dziwne, ale jakże realne! Wszak, my często wiemy, co Pan Jezus ma nam do powiedzenia. Problem w tym, że za bardzo nie chcemy tego usłyszeć, a co za tym idzie wypełnić. Tyle kłopotów się pojawia kiedy chcemy iść wiernie i codziennie za Nim.
Pytanie pewnego człowieka jest także pytaniem o codzienność, wszak to w niej i przez nią idziemy ku życiu wiecznemu. Co dobrego mam czynić? Tu i teraz. W mej codzienności. Pośród tych konkretnych ludzi. Zauważmy, że tu nie ma zwyczajowego pola wyboru. Tenże człek wie doskonale, że tylko dobro prowadzi do nieba. Kolejny raz potwierdza się nam zasada etyczna, wedle której funkcjonuje ludzkość: zło odrzucaj, idź za dobrem.
Warto też wspomnieć, że ewangeliczne czynić zawiera w sobie przede wszystkim bycie. Nie chodzi o pracoholizm dla królestwa Bożego, ale o życie królestwem Bożym i w nim. Nie chodzi o akcyjność, ale o styl życia, styl, który wpływa na moją pracę i modlitwę, na odpoczynek, na rzeczy podejmowane czy też pozostawiane.
Kierunek i kamienie milowe
Dopiero kiedy akceptujemy codzienność i chcemy nią w i niej żyć przychodzi perspektywa życia wiecznego. Osiągnąć czyli zdobyć szczyt. Nie ma mowy o zasługiwaniu w kategoriach należy-mi-się. Ani też o samo-zbawieniu. Człowiek rozmawiający z Panem Jezusem pyta o otrzymanie czyli o dar, bo życie wieczne możemy tylko i wyłącznie otrzymać.
Tutaj konsternacja, bo Jezus na początku mówi o czymś, co jakby nie miało związku z pytaniem. Dlaczego Mnie pytasz o dobro? I daje odpowiedź: Jeden tylko jest Dobry. Oto fundament chrześcijańskiego życia – wszystko opiera się na Bogu, od Niego pochodzi i ku Niemu prowadzi. On jest Najwyższym Dobrem i zakorzenienie w Nim, jedynym Dobru, skutkuje tym, że i my mamy w tymże Dobru uczestnictwo. Od tego się zaczyna, bo – jak sam powiedział beze Mnie nic nie możecie uczynić. Spokojnie moglibyśmy dodać nic dobrego.
Jeśli już znam kierunek, to przychodzi konkret kamieni milowych. One wskazują drogę do celu, którym jest zbawienie duszy. Cóż słyszę? A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania. Zauważmy, że nie ma mowy o I tablicy (ta została uwzględniona w pierwszej części odpowiedzi Jezusa). Drugi człowiek i stosunek do niego (czynić) wyznaczać winien moje starania o niebo. Tylko przypomnienie, że czynić-miłować jak siebie samego.
Od przestrzegania do wypełnienia
By przestrzeganie nie stało się wyznacznikiem żywota na ziemi, bo od niewolnika do buntownika taka krótka droga, pokazany nam jest jeszcze wyższy standard, rzekłbym podniesiona poprzeczka. Koncentrując się tylko na przestrzeganiu ciągle będziemy dostrzegać, że czegoś mi jeszcze brakuje, że nie we wszystkim domagam, że zaniedbuję czy upadam raz za razem.
Pan Jezus zaprasza ku pełni. To nie tylko przestrzeganie z reguły skrupulatne (i niestety kończące się skrupułami lub odrzuceniem), ale wypełnienie daje szczęście, przedsmak nieba. Albowiem skarby w niebie „gromadzimy” na tyle, na ile wolnymi jesteśmy na ziemi. Ziemia nie może być naszym więzieniem, które często postrzegamy jako złotą klatkę, w której się zamykamy. Chrześcijańskie sprzedaj nie jest filantropią.
Idzie o to, by być w Bogu i z Bogiem. Z tego wypływa pełne, ufne przyjście i pójście za Nim! Tylko z Jezusem i za Nim krocząc osiągniemy życie wieczne, bo nie ma innej drogi do nieba. Jeśli serce jest „związane” wtedy pojawiać się będzie smutek, bo skupimy się na wielu posiadłościach, a zapomnimy o tym, że Dawcą jest Bóg, Najwyższe Dobro.
o. Robert Więcek SJ
Jeśli chciałbyś otrzymywać "pięciominutówki" bezpośrednio na adres mailowy wystarczy napisać prośbę na adres: robert.wiecek@jezuici.pl powrót
|
|
Duchowość
ignacjańska
